Tweety
Moderatör
Tanımı
Passeriformes;Sylviidae;Acrocephalus agricola.Yunanca: akros=sivrilen+kephale=kafa ve Latin: agricola=çiftçi.Genellikle Ak Mukallitle(Hippolais Caligata) karıştırılmasına rağmen,gözün altında biten ve daha genişçe sonlanan bir gagaya sahiptir.Kuyruk daha yuvarlak hatlarla biter.Kuyruk orta terekleri dışa doğru gidenlerden daha uzundur.Ayaklar biraz daha kalındır.Pençeler ise daha uzun ve zariftir.Sürmesi çok daha belirgindir.Kuş diğerine oranla daha ağır olmasına rağmen kanatları genel anlamda daha kısadır ve kuyruk altı tüyleri ise daha uzundur. Ayrıca Kuzey Kamışçının küçüğüyle de benzerlikleri yakındır.Bu türde ise kuyruk sokumunda fazla bir kontrast oluşturmayacak şekilde koyu zeytin yeşili-gri ve kahverengi-grimsi sırt renkleri vardır.Doğu Kamışçınında daha soluk,ama parlak pas rengi kuyruk sokumu yukarısındaki gelişkin sırt tüyleriyle kontrast oluşturur.K.Kakışçınının sürmesi,değişiklik gösterip bazen olmasada Doğu Kamışçınınkinden daha kısadır;eğer mevcutsa daha genişçedir.Doğu Kamışçınınkinde sürme belirgin,uzun hafiften siyahımsı alt-üst sınır çizgisi oluşturan,gözün ardında genişleyen haldedir.K.Kamışçının da gaga daha uzun,kökü daha genişçe ve kafadan öne doğru daha yumuşak biçimde açıyla uzar.Özellikle alt gaga ucunda siyahlaşma yoktur;bacak ve ayak daha ağırcadır.Doğu kamışçınında ayak tabanları daha sarımsı bir renkte olur.Doğu kamışçınında böğürden kuyruk altına dek ana renkler yeni yada erişkin tüylerde bile deve tüyü yada açık sarımsı karışımı bir renk içermektedir.Kanat uçları diğer türlere göre daha kısa ve uçlar daha yuvarlak hatla biter.Karakteristik olarak kuyruğunu daha sık kaldırma özelliği vardır.Dişisi ve erkeğini ayırd etmek neredeyse imkansız olup,gençlerinin diğer kamışçınlarla karıştırmak olasıdır. Ancak dişi ve erkek arasında özellikle genç bireylerde kuyruk uzunluğu açısından ayırd edici bir uzunluk farkı vardır.Bu özellikle genç bireylerde 2cm.lik bir farka erişir.Yetişkin olarak tüy değiştirdiğinde ise tıpkı gagada olduğu gibi fark neredeyse ortadan kalkmaktadır.Fransızca:Rousserolle isabelle Almanca:Feldrohrsanger İtalyanca:Cannaiola di Jerdon
Habitatı
Karasal,kuru,ılık ve orta enlemlere yakın;en azından batı Palearktik bölgelerde ürer.Bulgarista'nın Durankulak Gölü'nde diğer 2 kamışçın türüyle birlikte ama ayrı özellikte yerlerde yuvalarlar.Bu yerler saz topluluklarının kum tepecikleri ile yan yana veya tarım arzilerinin hemen yanındaki saz topluluklarında yer alır.Eski Rusya genelinde çoğunlukla çölleşmiş alanlarda ama sazlıklarla çevrili küçük göllerde,ovalarda,vadilerde bu özellikte bölgelerde.Geniş göllerde kıyıdan oldukça uzak büyük yoğun sazlıklarda ürer.Ancak bu durum Karadeniz kıyısındaki bölgelerde böyle değildir.Göç sırasında bataklık arazilerdeki yüksek otlarda,fundalık kümelerinde konaklar.Hindistan ve Pakistan'da kışı geçirdiği bölgelerde sazlık,fundalık,su basmış yetişkin pirinç tarlalarının yüksek otları,bazen bodur ağaçlık vb.ortamlarda rahatça görülür.Genelinde bakılırsa 2 önemli koşulu karşılayan ortamda görülür.Islak ve iyi gizlenme sunan kesif çalı,bitki örtüsü vb.
Yayılışı
Van Gölü kıyısı,1986'da 2 birey yakalandı.2-3 bireyin ötüşü tanımlandı. Aynı bölgede 1987-8 yıllarında yine görülen bireylerden ötürü muhtemel üreme alanı olarak tanımlandı. Romanya,Bulgaristan ve Karadeniz'in Kuzey-Batı sahiline yakın bölgeler. Kırım'ın özellikle pirinç tarlaları bulunan yerleri.
Rastlantısal olarak Faeroe Adaları, İngiltere, İrlanda, Hollanda, Batı Almanya, İsveç, Finlandiya, Latvia, Macaristan, Yunanistan(Girit), Malta, İsrail.
Beslenme
Çoğunlukla yeni yeşeren filizlerin ve bitkilerin yüzeyindeki böceklerle beslenirler.Ayrıca bitkilerin sap kısımlarına yanlamasına asılı dururken su yüzeyindeki böcekleri de hızlı bir-ileri- boyun hareketiyle avlarlar. İngiltere'de rastlantısal durumdakilerin avlarına uçarken neredeyse gizlenerek ulaştıkları;sazlık alanlarda zemine yakın yada sazların üstlerinde sinekleri avlayarak;bazen baştankaralar gibi neredeyse akrobatik hareketlerle ağaçların dış dalları arasında yada çalılıkların tepelerinden avlarına doğru neredeyse 1m.lik dalışlarla ulaşırlar.
Avları arasında; mayıs böceği,yusufçuk,yarım kanatlılar,ağustos böceği çeşitleri,güvegiller,saz sinekleri,kın kanatlılar,solucanlar,su larvaları,karıncalar,pervane böcekleri,su böcekleri, örümcekler, fırıldak, toprak böcekleri, parazitler ve longhorn böcekleri bulunur.
Kırım'daki Lebyazh Adalarında sadece Batı Palearktik bölge çalışmasında 3 Haziran-3 Temmuz arasındaki dönemde yenmiş 91 besin şu sonuçları vermişti.Yüzde 4 güvegiller, yüzde 12- 5 ayrı böcek çeşidi,
yüzde 4 örümcek, geriye kalan yüzde de yusufçuk, mayıs böcekleri, sivrisinek larvaları, saz sinekleri, solucanlar tespit edilmiştir.Kırım'daki bu çalışmada yuvaya, yavruya götürülen besinler arasında örümcek çeşitleri gözlemlenmiştir.Aynı bölgede yapılan önceki çalışmalarda beslenmede ağırlıklı mayıs böcekleri, yusufcuk ,güvegiller ve su böcekleri larvaları avlandığıda gözlemlenmiştir.
Göçü
Bilinen tüm bireyler göç hareketindedir ve kışları Pakistan'da doğusu Assam'a dek; Nepal'in güneyi, tüm Hindistan dahilinde; Burma'da kayıtlı bir birey dahil olarak adı geçen bölgelerde.
Sonbahar toplu göçleri Ağustos ve Eylül aylarındadır.Bilinen en batı noktası kuzey-doğu Bulgaristan, Romanya, Kırım bölgesinde Eylül ortası ve sonuna dek;kuşlar kuzey Hazar bölgesi ve Kazakistan'a doğru doğuya hareketlenirler. Ural vadilerinde yüksek sayılar Temmuz-Eylül arası görülmüştür. Eylül-Ekim arası Afganistan'ın ortasında Bamian vadisinde daha küçük gruplar halinde; Novosibirsk, Rusya'da Chany göl bölgesinde Temmuz ortası ve Eylül döneminde günlük 150 birey ağlarla yakalanmış olup, burda gözlemlenen nokta yetişkinlerin genç bireylerden daha erken göçe başladığıdır. Güney Kazakistan'da belirli bir bölgede Ağustos-Ekim başı yakalanıp tekrar ele geçen bireylerdeki yağlanma takip edilerek, o bölgedeki sulak alanların ne derecede önemli rol oynadığıda kayıt altına alınmıştır.5000 metre irtifadaki dağ geçitlerini kullandıklarıda bilinir.Güney Pakistan'a Eylül ortası varırlar.Hindistan'da Ağustos ortasında ve Nepal'de Eylül ayında sıklıkla görülürler.
Bahar göçü Mart'ta başlar. Bu Hindistan'da Mayıs sonlarına dek gözlenir. Doğu İran'da göç Mayıs ortalarında hala devam eder. Van Gölü'nda 8 mayıs kaydı bulunmaktadır. Mevcut kayıtlardan yola çıkarak ülkemizdeki sayıların azalma gösterişi son dönemdeki sulak alanları kurutma politikalarının doğrudan bir etkisi olarak değerlendirilsede, daha fazla gözlem yapılarak göç yollarının Türkiye'de gösterdiği farklılaşmada bir diğer çalışma konusu oluşturacak önemdedir.Bu göç Nisan başlarından üreme alanlarında büyük sayılara ulaşıncaya dek özellikle Mayıs'ın son 10 günün kapsar. Kırım bölgesine Nisan sonu, Romanya'ya Mayıs sonu itibariyle varmış olurlar.
Popülasyonu
Türkiye:50-500 çift,azalan sayılarda.
Ermenistan:50-250 çift,artan sayılarda.
Gürcistan:Bilinmiyor.
Romanya:350.000-650.000,durağan sayılarda.
Ukrayna:17.000-25.000,artan sayılarda.
Rusya:100.000-200.000,durağan sayılarda.
Kırım'da 1960lara kadar sazlık alanlar ve pirinç tarlaları çevresinde ve Lebyazh adasında oldukça fazla birey olmasına rağmen sonrası büyük bir azalma gözlemlenmiş.
Davranışları
Kuzey Çin'de Sonbahar grupları darı tarlalarında diğer kamışçınlarla birlikte görülürken, Hindistan'da kış aylarını kendi gruplarıyla birlikte geçirdikleri gözlenmiştir.Genellikle tek eşliliğe dayalı üreme gerçekleşmesine rağmen nadirde olsa Saz Kamışçını ilede üredikleri kuzey Kazakistan'da aynı yuvada gözlemlenmiştir. Yuvada yumurta üzerinde sadece dişilerin kaldığı ancak Bulgaristan'da yakın zamandaki bir gözlemde de yuvanın her iki ebeveyn tarafından beslendiği tespit edilmiştir. İlk üreme yaşı bilinmemektedir. Kilometrekareye 457 yuva ve bazen 4-5m.ye düşen aralıklarla ama genelde birbirinden 20-40m.aralıklı yuva kurma özelliği görülür. Yavruya besin taşıma işlemi için yuva çevresi ağırlıklı avlanır. Bazen her iki ebeveyn yuvaya yakın tüneyerek yavruya bu şekildede göz kulak olurlar.
Yuva kurma işlemi dişi tarafından gerçekleştirilirken, erkek dişiyi cesaretlendirecek şekilde ötüş sergiler. Yuvada yumurtada yatan dişi doğrudan güneş ışığı altında kalınca,yuvadan kısa süreli ayrılır ve yumurtaları soğutmak amacı ile gagasında su ile geri döner. Yavru yumurtadan çıkınca erkek ve dişi yuvanın yanında tüner, yavru uçamasa bile büyük bir direnç göstererek yuva dışına, sazların üzerinde yürümeye çalışır. Rahatsız edildiklerinde her ikiside alarm ötüşündedir. Biri uçsa yuvada mutlaka bir diğeri kalır.
Chany göller bölgesinde yapılan araştırmada Kındıra kamışçını ve Büyük kamışçınla karşılaştırıldığında ürediği bölgeye bağlılığı çok daha düşüktür. Yetişkin bireyler gençlere göre biraz daha fazlaca bölgelerine dönme eğilimi gösterirler. 14297 genç ve 2043 yetişkin bireyin halkalandığı 1971-82 yılları arasında %0.08 genç ve %0.29 yetişkin birey sonraki yıllarda tekrar aynı bölgede yakalanmıştır.
Passeriformes;Sylviidae;Acrocephalus agricola.Yunanca: akros=sivrilen+kephale=kafa ve Latin: agricola=çiftçi.Genellikle Ak Mukallitle(Hippolais Caligata) karıştırılmasına rağmen,gözün altında biten ve daha genişçe sonlanan bir gagaya sahiptir.Kuyruk daha yuvarlak hatlarla biter.Kuyruk orta terekleri dışa doğru gidenlerden daha uzundur.Ayaklar biraz daha kalındır.Pençeler ise daha uzun ve zariftir.Sürmesi çok daha belirgindir.Kuş diğerine oranla daha ağır olmasına rağmen kanatları genel anlamda daha kısadır ve kuyruk altı tüyleri ise daha uzundur. Ayrıca Kuzey Kamışçının küçüğüyle de benzerlikleri yakındır.Bu türde ise kuyruk sokumunda fazla bir kontrast oluşturmayacak şekilde koyu zeytin yeşili-gri ve kahverengi-grimsi sırt renkleri vardır.Doğu Kamışçınında daha soluk,ama parlak pas rengi kuyruk sokumu yukarısındaki gelişkin sırt tüyleriyle kontrast oluşturur.K.Kakışçınının sürmesi,değişiklik gösterip bazen olmasada Doğu Kamışçınınkinden daha kısadır;eğer mevcutsa daha genişçedir.Doğu Kamışçınınkinde sürme belirgin,uzun hafiften siyahımsı alt-üst sınır çizgisi oluşturan,gözün ardında genişleyen haldedir.K.Kamışçının da gaga daha uzun,kökü daha genişçe ve kafadan öne doğru daha yumuşak biçimde açıyla uzar.Özellikle alt gaga ucunda siyahlaşma yoktur;bacak ve ayak daha ağırcadır.Doğu kamışçınında ayak tabanları daha sarımsı bir renkte olur.Doğu kamışçınında böğürden kuyruk altına dek ana renkler yeni yada erişkin tüylerde bile deve tüyü yada açık sarımsı karışımı bir renk içermektedir.Kanat uçları diğer türlere göre daha kısa ve uçlar daha yuvarlak hatla biter.Karakteristik olarak kuyruğunu daha sık kaldırma özelliği vardır.Dişisi ve erkeğini ayırd etmek neredeyse imkansız olup,gençlerinin diğer kamışçınlarla karıştırmak olasıdır. Ancak dişi ve erkek arasında özellikle genç bireylerde kuyruk uzunluğu açısından ayırd edici bir uzunluk farkı vardır.Bu özellikle genç bireylerde 2cm.lik bir farka erişir.Yetişkin olarak tüy değiştirdiğinde ise tıpkı gagada olduğu gibi fark neredeyse ortadan kalkmaktadır.Fransızca:Rousserolle isabelle Almanca:Feldrohrsanger İtalyanca:Cannaiola di Jerdon
Habitatı
Karasal,kuru,ılık ve orta enlemlere yakın;en azından batı Palearktik bölgelerde ürer.Bulgarista'nın Durankulak Gölü'nde diğer 2 kamışçın türüyle birlikte ama ayrı özellikte yerlerde yuvalarlar.Bu yerler saz topluluklarının kum tepecikleri ile yan yana veya tarım arzilerinin hemen yanındaki saz topluluklarında yer alır.Eski Rusya genelinde çoğunlukla çölleşmiş alanlarda ama sazlıklarla çevrili küçük göllerde,ovalarda,vadilerde bu özellikte bölgelerde.Geniş göllerde kıyıdan oldukça uzak büyük yoğun sazlıklarda ürer.Ancak bu durum Karadeniz kıyısındaki bölgelerde böyle değildir.Göç sırasında bataklık arazilerdeki yüksek otlarda,fundalık kümelerinde konaklar.Hindistan ve Pakistan'da kışı geçirdiği bölgelerde sazlık,fundalık,su basmış yetişkin pirinç tarlalarının yüksek otları,bazen bodur ağaçlık vb.ortamlarda rahatça görülür.Genelinde bakılırsa 2 önemli koşulu karşılayan ortamda görülür.Islak ve iyi gizlenme sunan kesif çalı,bitki örtüsü vb.
Yayılışı
Van Gölü kıyısı,1986'da 2 birey yakalandı.2-3 bireyin ötüşü tanımlandı. Aynı bölgede 1987-8 yıllarında yine görülen bireylerden ötürü muhtemel üreme alanı olarak tanımlandı. Romanya,Bulgaristan ve Karadeniz'in Kuzey-Batı sahiline yakın bölgeler. Kırım'ın özellikle pirinç tarlaları bulunan yerleri.
Rastlantısal olarak Faeroe Adaları, İngiltere, İrlanda, Hollanda, Batı Almanya, İsveç, Finlandiya, Latvia, Macaristan, Yunanistan(Girit), Malta, İsrail.
Beslenme
Çoğunlukla yeni yeşeren filizlerin ve bitkilerin yüzeyindeki böceklerle beslenirler.Ayrıca bitkilerin sap kısımlarına yanlamasına asılı dururken su yüzeyindeki böcekleri de hızlı bir-ileri- boyun hareketiyle avlarlar. İngiltere'de rastlantısal durumdakilerin avlarına uçarken neredeyse gizlenerek ulaştıkları;sazlık alanlarda zemine yakın yada sazların üstlerinde sinekleri avlayarak;bazen baştankaralar gibi neredeyse akrobatik hareketlerle ağaçların dış dalları arasında yada çalılıkların tepelerinden avlarına doğru neredeyse 1m.lik dalışlarla ulaşırlar.
Avları arasında; mayıs böceği,yusufçuk,yarım kanatlılar,ağustos böceği çeşitleri,güvegiller,saz sinekleri,kın kanatlılar,solucanlar,su larvaları,karıncalar,pervane böcekleri,su böcekleri, örümcekler, fırıldak, toprak böcekleri, parazitler ve longhorn böcekleri bulunur.
Kırım'daki Lebyazh Adalarında sadece Batı Palearktik bölge çalışmasında 3 Haziran-3 Temmuz arasındaki dönemde yenmiş 91 besin şu sonuçları vermişti.Yüzde 4 güvegiller, yüzde 12- 5 ayrı böcek çeşidi,
yüzde 4 örümcek, geriye kalan yüzde de yusufçuk, mayıs böcekleri, sivrisinek larvaları, saz sinekleri, solucanlar tespit edilmiştir.Kırım'daki bu çalışmada yuvaya, yavruya götürülen besinler arasında örümcek çeşitleri gözlemlenmiştir.Aynı bölgede yapılan önceki çalışmalarda beslenmede ağırlıklı mayıs böcekleri, yusufcuk ,güvegiller ve su böcekleri larvaları avlandığıda gözlemlenmiştir.
Göçü
Bilinen tüm bireyler göç hareketindedir ve kışları Pakistan'da doğusu Assam'a dek; Nepal'in güneyi, tüm Hindistan dahilinde; Burma'da kayıtlı bir birey dahil olarak adı geçen bölgelerde.
Sonbahar toplu göçleri Ağustos ve Eylül aylarındadır.Bilinen en batı noktası kuzey-doğu Bulgaristan, Romanya, Kırım bölgesinde Eylül ortası ve sonuna dek;kuşlar kuzey Hazar bölgesi ve Kazakistan'a doğru doğuya hareketlenirler. Ural vadilerinde yüksek sayılar Temmuz-Eylül arası görülmüştür. Eylül-Ekim arası Afganistan'ın ortasında Bamian vadisinde daha küçük gruplar halinde; Novosibirsk, Rusya'da Chany göl bölgesinde Temmuz ortası ve Eylül döneminde günlük 150 birey ağlarla yakalanmış olup, burda gözlemlenen nokta yetişkinlerin genç bireylerden daha erken göçe başladığıdır. Güney Kazakistan'da belirli bir bölgede Ağustos-Ekim başı yakalanıp tekrar ele geçen bireylerdeki yağlanma takip edilerek, o bölgedeki sulak alanların ne derecede önemli rol oynadığıda kayıt altına alınmıştır.5000 metre irtifadaki dağ geçitlerini kullandıklarıda bilinir.Güney Pakistan'a Eylül ortası varırlar.Hindistan'da Ağustos ortasında ve Nepal'de Eylül ayında sıklıkla görülürler.
Bahar göçü Mart'ta başlar. Bu Hindistan'da Mayıs sonlarına dek gözlenir. Doğu İran'da göç Mayıs ortalarında hala devam eder. Van Gölü'nda 8 mayıs kaydı bulunmaktadır. Mevcut kayıtlardan yola çıkarak ülkemizdeki sayıların azalma gösterişi son dönemdeki sulak alanları kurutma politikalarının doğrudan bir etkisi olarak değerlendirilsede, daha fazla gözlem yapılarak göç yollarının Türkiye'de gösterdiği farklılaşmada bir diğer çalışma konusu oluşturacak önemdedir.Bu göç Nisan başlarından üreme alanlarında büyük sayılara ulaşıncaya dek özellikle Mayıs'ın son 10 günün kapsar. Kırım bölgesine Nisan sonu, Romanya'ya Mayıs sonu itibariyle varmış olurlar.
Popülasyonu
Türkiye:50-500 çift,azalan sayılarda.
Ermenistan:50-250 çift,artan sayılarda.
Gürcistan:Bilinmiyor.
Romanya:350.000-650.000,durağan sayılarda.
Ukrayna:17.000-25.000,artan sayılarda.
Rusya:100.000-200.000,durağan sayılarda.
Kırım'da 1960lara kadar sazlık alanlar ve pirinç tarlaları çevresinde ve Lebyazh adasında oldukça fazla birey olmasına rağmen sonrası büyük bir azalma gözlemlenmiş.
Davranışları
Kuzey Çin'de Sonbahar grupları darı tarlalarında diğer kamışçınlarla birlikte görülürken, Hindistan'da kış aylarını kendi gruplarıyla birlikte geçirdikleri gözlenmiştir.Genellikle tek eşliliğe dayalı üreme gerçekleşmesine rağmen nadirde olsa Saz Kamışçını ilede üredikleri kuzey Kazakistan'da aynı yuvada gözlemlenmiştir. Yuvada yumurta üzerinde sadece dişilerin kaldığı ancak Bulgaristan'da yakın zamandaki bir gözlemde de yuvanın her iki ebeveyn tarafından beslendiği tespit edilmiştir. İlk üreme yaşı bilinmemektedir. Kilometrekareye 457 yuva ve bazen 4-5m.ye düşen aralıklarla ama genelde birbirinden 20-40m.aralıklı yuva kurma özelliği görülür. Yavruya besin taşıma işlemi için yuva çevresi ağırlıklı avlanır. Bazen her iki ebeveyn yuvaya yakın tüneyerek yavruya bu şekildede göz kulak olurlar.
Yuva kurma işlemi dişi tarafından gerçekleştirilirken, erkek dişiyi cesaretlendirecek şekilde ötüş sergiler. Yuvada yumurtada yatan dişi doğrudan güneş ışığı altında kalınca,yuvadan kısa süreli ayrılır ve yumurtaları soğutmak amacı ile gagasında su ile geri döner. Yavru yumurtadan çıkınca erkek ve dişi yuvanın yanında tüner, yavru uçamasa bile büyük bir direnç göstererek yuva dışına, sazların üzerinde yürümeye çalışır. Rahatsız edildiklerinde her ikiside alarm ötüşündedir. Biri uçsa yuvada mutlaka bir diğeri kalır.
Chany göller bölgesinde yapılan araştırmada Kındıra kamışçını ve Büyük kamışçınla karşılaştırıldığında ürediği bölgeye bağlılığı çok daha düşüktür. Yetişkin bireyler gençlere göre biraz daha fazlaca bölgelerine dönme eğilimi gösterirler. 14297 genç ve 2043 yetişkin bireyin halkalandığı 1971-82 yılları arasında %0.08 genç ve %0.29 yetişkin birey sonraki yıllarda tekrar aynı bölgede yakalanmıştır.
